Νεοελληνική γλώσσα α΄γυμνασίου

Παράγραφος και πάλι...

...γιατί η σωστή παράγραφος είναι προϋπόθεση για ένα σωστό κείμενο.

Να ελέγξετε τις παραγράφους που ακολουθούν ως προς  Ε(νότητα), Α(λληλουχία), Π(ληρότητα), Σ(υνεκτικότητα), ΣυνοΧή

1. Στον νότο κυριαρχούν η πρωτεύουσα Χώρα και το Καψάλι. Χτισμένη σε στρατηγικής σημασίας σημείο, στην κορυφή του βουνού, επιβλέπει προς όλες τις κατευθύνσεις. Αρχοντικά και μικρά σπιτάκια ενώνονται με στενά δρομάκια κάτω από την επιβλητική σκιά του ενετικού κάστρου. Διάσπαρτα χωριουδάκια φωλιασμένα σε διάφορα σημεία του νησιού είναι οι «σταθμοί» των επισκεπτών στην περιήγησή τους στα Κύθηρα. Μέσα στο κάστρο βρίσκεται το Ιστορικό Αρχείο Κυθήρων ενώ στην είσοδο της Χώρας βρίσκεται το Αρχαιολογικό Μουσείο.

2. Τις πρώτες μέρες σχολείου ήθελα απλά να γνωρίσω τους δασκάλους, να θυμηθώ τους συμμαθητές μου και να μάθω τους κανόνες του γυμνασίου. Οι συμμαθητές μου δεν ήταν όπως είχα προβλέψει. Μερικοί είχαν αλλάξει, προς το καλύτερο ή το χειρότερο, ενώ δεν το περίμενα, και το αντίθετο. Μη θυμηθώ και την Κέλι που πέρσι μου είχε κάνει τον βίο αβίωτο. Τελικά τα βρήκαμε πριν τελειώσει η χρονιά, αλλά δεν θα τα είχα καταφέρει χωρίς τη βοήθεια της μαμάς μου.  Οι κανόνες, όπως με είχαν προϊδεάσει οι μεγαλύτεροι, ήταν αμέτρητοι και αυστηροί. «Κάνε τις ασκήσεις σου!», «Θα γράφεις τις εκφωνήσεις των ασκήσεων στο τετράδιό σου», «Θα γράφεις με στυλό!», «Δεν θα σηκώνεται κανένας κατά τη διάρκεια του μαθήματος!». Θα μπορούσα να αναπνεύσω για τα επόμενα τρία χρόνια;

3. Όλο και συχνότερα βλέπουμε παιδιά, εφήβους και νέους ανθρώπους με περιορισμένα και “ανθυγιεινά” γευστικά ενδιαφέροντα: κάτι πολύ γλυκό, κάτι πολύ αλμυρό, κάτι τυρένιο, κάτι πληθωρικό. Πίτσα, χάμπουργκερ (απαραιτήτως με τυρί και γλυκές σάλτσες), ζυμαρικά που κρύβονται κάτω από τόνους σάλτσας και τυριών. Ακόμα και το παραδοσιακό τυλιχτό «σουβλάκι» περιλαμβάνει πλέον πατάτες, περίεργες σος και λιωμένα τυριά αμφίβολης ποιότητας. Στο σπίτι, πάλι, ελάχιστα φαγητά γίνονται δεκτά με ευχαρίστηση. Όχι ψάρι, όχι πολύπλοκα μαγειρευτά, όχι λαχανικά, σπανίως όσπρια. Η παραδοσιακή μαγειρική έχει απομακρυνθεί από τα γούστα του σημερινού παιδιού και του νέου, που θρέφεται πλέον με τον αμερικανικό, γρήγορο τρόπο. Το γεγονός ότι συχνά η οικογένεια δεν τρώει συγκεντρωμένη την ίδια ώρα, επιτείνει το πρόβλημα: το παιδί τρώει ό,τι βρει πιο «εύκολο».

4. Όλες οι καλές τέχνες αναμφισβήτητα συμβάλλουν στην πνευματική καλλιέργεια και τη σωστή διαπαιδαγώγηση των νέων αφού πέραν της παιδευτικής έχουν και την εκπαιδευτική ιδιότητα και ικανότητα. Αν όμως θα έπρεπε να ξεχωρίσουμε κάποια τέχνη, αυτή θα ήταν η τέχνη του θεάτρου! Το σχολικό θέατρο βοηθά ποικιλοτρόπως τον άνθρωπο και ιδιαίτερα τον μαθητή.

5. Πάρα πολύ σημαντικό είναι, κατόπιν, να οργανώσουμε το τι θα κάνουμε στο μουσείο, μόλις πάμε. Σημασία έχει, λοιπόν, για να μην περιφερόμαστε ψάχνοντας, να ενημερωθούμε πρώτα για την εκάστοτε έκθεση (ποια είναι, τι περιλαμβάνει κ.λπ.)  αλλά και για τις δράσεις και τα εκπαιδευτικά του προγράμματα. Αυτό φυσικά είναι απαραίτητο, γιατί έτσι δε θα χαθούμε στον μεγάλο τους αριθμό και ποικιλία. Απεναντίας όμως θα έχουμε κάνει από πριν την επιλογή -έχοντας επισκεφτεί την ιστοσελίδα του μουσείου για τις λεπτομέρειες – και θα έχουμε δηλώσει συμμετοχή έγκαιρα στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που μας ενδιαφέρει.

6. Κάπως έτσι λειτουργεί το περιβάλλον του Google Arts & Culture σε περιβάλλον «VR». Στα δεξιά της σελίδας, αλλά και στη μέση υπάρχει το γνωστό πορτοκαλί ανθρωπάκι και η ένδειξη Explore. Πατώντας το κάποιος μεταφέρεται εντός του μουσείου και μπορεί να περπατήσει στους διαδρόμους του και να θαυμάσει τα εκθέματα. Είναι απίστευτο το τι μπορεί να κάνει η τεχνολογία στις μέρες μας. Κάτω αριστερά υπάρχει μια κάτοψη του ορόφου, για να ξέρει κανείς πού βρίσκεται, ενώ μπορεί να περνά κανονικά από πόρτες, να ανεβαίνει σκάλες κ.λπ.

7. Μπροστά τους ο δρόμος άδειος, αλλά και από τις δυο μεριές στα ρείθρα στριμωχνόταν κόσμος πολύς, που έκανε το τοπίο χρωματιστό και ενδιαφέρον. Κι ενώ το γύριζε προς τη βροχή, ξαφνικά ο αέρας ήρθε να τον τυλίξει ευωδιαστός, λες κι έβγαινε απ’ τα σγουρά μαλλιά της άνοιξης. Μεγαλείο και φόβος γέμισαν την ψυχή του. Oι ήχοι έφταναν στ’ αυτιά του παράξενοι, ήχοι από πέταλα αλόγων, βήματα, φωνές, ένα κοτσύφι κελαηδούσε, ζούσε σε όνειρο και ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι είχε ζήσει 24 χρόνια για να τρέξει αυτή τη διαδρομή. Αυτός ο δρόμος, αυτή η τρεχάλα, αν προσπαθούσε, θα του χάριζε την αθανασία. Η στιγμή αυτή θα υπήρχε αιώνια κάπου γραμμένη. Ως τότε δεν το είχε σκεφτεί καθόλου αυτό.